+31 (0) 6 531 485 43 contact@windmillfilm.com
Selecteer een pagina

Jasperina: Op Eenzame Hoogte
Regisseur Simone de Vries

Premiere: 7 november 2019

Jasperina de Jong (81) woont met haar hond in een bos, teruggetrokken. Ze heeft alles al zo vaak verteld: hoe ze als meisje al mooi kon zingen maar eigenlijk balletdanseres wilde worden, hoe Wim Kan haar niet aannam wegens gebrek aan talent. Dat bleek een vergissing: ‘Pien’ ging een glansrijke carrière tegemoet, schopte tegen heilige huisjes, was een feministe pur sang – kostwinner, de eerste met een onewomanshow. Maar had ze tijd genoeg voor haar gezin? En hoe ging ze verder na de dood van Eric Herfst, haar liefde, echtgenoot, mentor en regisseur?

Simone de Vries (website) maakte onder meer Beer is cheaper than therapy en documentaires over kunstenaars zoals Kinky Friedman (Proud to be an asshole from El Paso), Kamagurka (Planeet Kamagurka) en Rutger Hauer (Blond, Blue Eyes). Haar korte documentaire Raak me waar ik voelen kan werd in 2007 bekroond met een Gouden Kalf en Beeld & Geluid Award.

Regie: Simone de Vries
Montage: Mario Steenbergen
Lengte: 86 min.
Omroep: AVROTROS
Land: Nederland
Release: 7 november 2019

NRC Film – Recensie Film

Weemoed hoeft van Jasperina niet zo
Documentaire Cabaret-legende Jasperina de Jong laat zich niet meer interviewen. Toch wist Simone de Vries een mooie documentaire over haar te maken.
Documentaire 4 sterren
Henk van Gelder
5 november 2019

Het liedje waarmee de documentaire Jasperina: op eenzame hoogte begint, toont meteen haar formidabele talenten – hoe pril ze anno 1963 ook nog was. Het is afkomstig uit een tv-uitzending in het contrastrijke zwart-wit van die dagen en bezingt het lot van vrouwen die heus wel Nietzsche willen lezen, maar niet zouden weten waar ze de tijd vandaan zouden moeten halen om de hang naar de wereldliteratuur te bevredigen. Zo viel de pas ontdekte cabaretière ook toen al op door haar subtiele ironie, onberispelijke dictie en ravissante voordracht.

Jasperina de Jong beëindigde in 2002 haar cabaretcarrière. En sindsdien liet ze zich ook zelden of nooit meer interviewen. De documentaire die Simone de Vries over haar maakte, is zodoende bovenal een mooi gemonteerde compilatie van bezienswaardig archiefmateriaal (liedjes en eerdere interviews), en beelden van de nu 81-jarige artieste – al of niet met hond – tijdens wandelingen door het bos waar ze woont. Binnenshuis bladert ze in het bijzijn van haar kleindochter door haar plakboeken, zonder daarop diepgravend commentaar te leveren.

Wel weet Jasperina de Jong heel raak haar huidige status te verwoorden: „Ik weet best wie ik geweest ben, maar ’t is wel gewéést.”